Śviet naš uźnik ź ziernia viečnaści,
niby muka pamiž žornami.
Zorki małitvaj zaśviečany,
ludzi aśvietleny zorkami.
Peŭna, kab losy palepšałi,
što pačuvajucca chvorymi,
ludzi ratujucca vieršami,
jak ratavałisia zorkami.
Varta ŭ partery być pieršymi,
ci nazyvacca halorkaju?..
Viek zaviaršajecca vieršami,
dzień zaviaršajecca zorkami.
Znoŭ zastajucca – u mienšaści –
krytyki niedalnazorkija...
Zorki stanoviacca vieršami,
vieršy stanoviacca zorkami.
|
|
